Μονο στην Ελλαδα ψηφιακή TV σημαίνει κλείσιμο καναλιών

Η ερήμωση της TV την ψηφιακή εποχή

Όταν περιμέναμε την επίγεια ψηφιακή τηλεόραση, ακόμη και στην Ελλάδα των ιδιαίτερων και μοναδικών όρων λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης, κανείς από εμάς δεν περίμενε πως θα έφθανε η στιγμή που θα βιώναμε την αποανάπτυξη της τηλεοπτικής αγοράς. Την εξαθλίωση της τηλεόρασης. Την σαρωτική πτώση της βιομηχανίας. Του πλήρους ευτελισμού του θεάματος.
Βρισκόμαστε στην ουρά της ψηφιακής μετάβασης, τελευταία χώρα ανάμεσα στους τελευταίους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με άγνωστο χρονοδιάγραμμα, άγνωστη πορεία, άγνωστους όρους. Βέβαια ωστόσο, πολιτική και τηλεοπτική διαπλοκή, βέβαια διασύνδεση της ψηφιακής μετάβασης στην τηλεόραση με τους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης. Μια και πάλι, εντελώς, ιδιαίτερη κατάσταση.
Οι ιδιαιτερότητες της τηλεοπτικής ελληνικής αγοράς όμως δεν φθάνουν να αιτιολογήσουν αυτό που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο. Ούτε φυσικά και η περίφημη κρίση. Η μετάβαση στην ψηφιακή τεχνολογία, διακηρυγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2006, έθετε το πλαίσιο, τους στόχους, τους κανόνες, τον τελικό σκοπό. Η τηλεόραση περνούσε σ’ ένα άλλο επίπεδο, η αγορά άλλαζε το σύνολο της τεχνολογίας της, οι τεχνολογίες εκπομπής και λήψης οδηγούσαν-θεωρητικά- σε τεράστια αύξηση στον όγκο της τηλεοπτικής παραγωγής και του εκπεμπόμενου προγράμματος.
Το πολύτιμο φάσμα θα απελευθερωνόταν και ως δημόσια περιουσία, θα αποδίδονταν στις τηλεπικοινωνίες για την ανάπτυξη ευρυζωνικών υπηρεσιών (επί πληρωμή) οι οποίες με τη σειρά τους θα έδιναν ώθηση στην ψηφιακή ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Σε επίπεδο τηλεοπτικού προγράμματος, η συμπίεση έδινε τη δυνατότητα να μεταδίδονται πολύ περισσότερα τηλεοπτικά προγράμματα, με καθαρότερη εικόνα, καλύτερο ήχο.
Όλα τα παραπάνω διαβάζαμε, γράφαμε, αναμέναμε. Ακόμη και σε αυτή τη διαπλεκόμενη τηλεοπτική βιοτεχνία της Ελλάδας, όπου η ψηφιακή μετάβαση κανονίστηκε με πολιτικούς όρους σε ένα στάδιο, πλήρως ελεγχόμενο από την πολιτική εξουσία.
Για πολιτικούς επίσης λόγους, το περίφημο μεταβατικό στάδιο, ξεκίνησε το 2008 και ακόμη δεν λέει να τελειώσει.
Αντί για όλα τα παραπάνω στην Ελλάδα του 2013 καταγράφουμε λουκέτα σε έναν τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας-το Alter και σε δεκάδες περιφερειακούς σταθμούς, μικρούς ή μεγαλύτερους. Τα τηλεοπτικά κανάλια εκπέμπουν ακόμη σήμα σε 4:3, με μονοφωνικό ήχο, διαθέτουν απαρχαιωμένο πια τηλεοπτικό τεχνολογικό εξοπλισμό. Κυρίως έκοψαν με το μαχαίρι τις όποιες τηλεοπτικές επενδύσεις.
Μάνατζερ μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών που καθορίζουν τις εξελίξεις δηλώνουν σοβαρά πως παραγωγή ελληνικών σειρών για τα επόμενα τουλάχιστον χρόνια δεν πρόκειται να γυριστούν. Τα προγράμματα των δυο κυρίαρχων καναλιών, του Mega και ΑΝΤ1 εκτός από τις ειδήσεις και τις ενημερωτικές εκπομπές τους, δεν έχουν να προβάλλουν κάποιο νέο πρόγραμμα. Τα τούρκικα σήριαλ είναι αυτά που κρατάνε τη ζώνη prime time και οι επαναλήψεις των ελληνικών σειρών αποτελούν τον κορμό του off pick.
Σε αυτή την αγορά ήρθε η ενέργεια της κυβέρνησης να ρίξει «μαύρο» στην ΕΡΤ Α.Ε. Να βάλει λουκέτο στον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορά, προκαλώντας σοκ ακόμη και στους Ευρωπαίους εταίρους. Ο τροϊκανός στόχος των απολύσεων, δεν επαρκεί να αιτιολογήσει την πράξη λουκέτου του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα.
Γιατί απλώς ο κρατικός προϋπολογισμός, από το λουκέτο στην ΕΡΤ χάνει τουλάχιστον 300 εκατομμύρια ευρώ, χώρια τ’ άλλα 120 εκατ. που προβλέπονται για τις αποζημιώσεις. Η ΕΡΤ που έκλεισε ήταν κερδοφόρα και διέθετε, σε αντίθεση με τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, επάρκεια σε ψηφιακό τεχνολογικό εξοπλισμό. Διέθετε ψηφιακή τεχνολογία παραγωγής τηλεοπτικού προγράμματος, έφερε και εξέπεμψε πρώτη στην Ελλάδα τηλεοπτικό σήμα υψηλής ευκρίνειας. Η ΕΡΤ θα μπορούσε να είναι ψηφιακά πρωτοπόρος. Κι όμως έκλεισε.
Το τηλεοπτικό τοπίο, σε εποχές ψηφιακής μετάβασης, ερήμωσε. Και οι πολίτες της χώρας με αγορασμένες τηλεοπτικές συσκευές plasma, αποκωδικοποιητές και νέες συσκευές, επιδίδονται μανιωδώς σε ζάπινγκ χωρίς πλέον πολλές επιλογές.
Η ψηφιακή τηλεόραση στην Ελλάδα σημαίνει την ερήμωση της τηλεοπτικής εικόνας.

Ματίνα Παπαχριστούδη
Editorial Digital TV info, τεύχος Αυγούστου